عصر امروز

افکار برجسته
اما یکی از وقایعی که به مظلوم نمایی و حق طلبی یهودیان کمک شایانی کرد، واقعه هولوکاست Holocaust است که شکی در مورد
وجود آن نیست اما در کم و کیفش بحث است.این لغت که ریشه یونانی دارد از دو بخش Holos به معنای همه و Kaustos به معنای سوزاندن تشکیل شده است. پس هولوکاست همه سوزی و قتل عام توسط آتش است که امروزه تنها در معنای خاصی به عنوان همه سوزی یهودیان در واقعه جنگ جهانی دوم اشاره دارد.

ماجرا از کجا آغاز شد؟ ماجرا در نهایت به هیتلر مربوط است. فردی دیوانه و ماجراجو و متعصب و بنیادگرا! هیتلر تحت تاثیر افکار کشیش متعصبی به نام ((جورج لانز)) معتقد بود که نژاد آریایی برتر از دیگر نژادهاست و بقیه اقوام خصوصا یهودیان حق حیات ندارند، باید بمیرند و کشته شوند تا نژاد برتر تنها درجهان باقی بماند. او مدتی که قبل از حکومت در زندان به سر می برد، در کتابی به نام ((نبرد من)) این عقاید را نوشت و اجمالا مورد تمسخر دیگران قرار گرفت. اما وقتی با تاسیس حزب نازی در آلمان و شوراندن مردم در حمایت از خود به حکومت رسید، به تدریج این عقیده را عملی کرد. بعد از برپا کردن جنگ جهانی دوم، هیتلر در هر فرصتی به کشتار غیر آریایی ها خصوصا یهودی ها می پرداخت اما یکی از جبهه های مهم، لهستان بود که در بعضی متون تاریخی ذکر شده،۹۰ درصد مردم آن یهودی بودند و به عنوان کشوری یهودی شناخته می شد، بعد از تصرف لهستان توسط ارتش نازی آلمان، بین سال های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ مردم در وضع بدی به سر می بردند و خصوصا یهودی ها از هیچ گونه حقوقی برخوردار نبودند و به تدریج در این سالها در اردوگاه های مختلف خصوصا اردوگاه ((آشویتس))، شکنجه شده و کشته می شدند. واقعه هولوکاست، اما مسئله ویژه ای بود ، طبق اسنادی که در دادگاه جنایت جنگی موجود بود، هیتلر دریک جلسه خاص برای کاهش زمان و هزینه کشتار یهودیان به ((چاره نهایی)) متوسل شد، یعنی کشتن هر کس که خون یهودی دارد توسط گاز Zyklon به شکل عریان و بعد سوزاندن آنها! این اقدام حیوانی و غیر انسانی صدها هزار انسان (به ادعای غرب و یهودیان ۶ میلیون نفر) را از حق حیات محروم کرد و به بدترین وضع به کشتن داد. تاریخ آن زمان بی شک، شاهد پست ترین اقدامات از سوی انسان است! انسانی که عقل و احساس و عاطفه دارد، به واسطه مسخ شدن توسط یک ایدئولوژی خاص به چه جنایاتی که دست نزد!
درباره وجود هولوکاست طبق عکس ها و اسناد و ادعای شاهدان، هیچ شکی روا نیست. اما نکته اینجاست که اولا تمامی کشته شدگان یهودی نبوده اند، و تعداد زیادی از اسلاوها، کولی ها، معلولین، همجنس گراها، کمونیست ها و... که یهودی نیز نبوده اند کشته شده اند. ثانیا در مورد تعداد کشته شدگان شک وجود دارد واغلبا کسانی که در این مسئله شک کرده اند نیز به کشته شدن ۱ تا ۵/۱ میلیون نفر در واقعه هولوکاست اذعان دارند

با اینکه این اصطلاح (شاید به‌علت این‌که یهودی‌ها یکی‌از بزرگترین گروه‌های قربانی این کشتار بوده‌اند) گاهی فقط به معنای کشتار آن‌ها اشاره دارد ولی همینطور به کشتار بی خانمان‌ها و کولی‌ها، سربازان روس؛ زندانیان جنگی؛ لهستانی‌ها‌؛ همجنس‌گرایان؛ کمونیست‌ها و کشیش‌های کاتولیک و پروتستان، معلولین و بیماران لاعلاج با درنظر گرفتن تمام این گروه‌ها قربانیان دردوگاه‌های کار اجباری و اردوگاه‌های نابودسازی، به نه تا یازده میلیون می‌رسد!

نویسنده در این مقاله چنین نوشته: "گاز زیكلون، بیشتر به درد كشتن شپش و ساس می‌خورد تا انسان. در همان زمان در آلمان، گازهای كشنده تر و ارزان تری هم بوده است." راستش تنها برداشتی که من از این جمله می‌کنم این است که نویسنده به استفاده از گاز زیکلون انتقاد کرده در حالی‌که به نظر او گازهای بهتری برای برآوردن مقصود موجود بوده."در همان سال‌ها تیفوس در اروپا و خصوصا در اردوگاه‌ها كه هیچ امكانات بهداشتی نداشتند، شایع شده بود. عكس های اردوگاه‌ها كسانی را نشان می‌دهد كه از تیفوس، شدیدا لاغر شده‌اند و دنده‌هاشان پیدا است. تجدیدنظرخواه‌ها می‌گویند آلمانی‌ها نه می‌خواستند و نه می‌توانستند بیماران را مداوا كنند. تنها بدن، لباس و اتاق‌های اسیران را با زیكلون ب ضدعفونی می‌كردند و اجساد كسانی را كه بر اثر تیفوس مرده بودند، می‌سوزاندند تا جلوی سرایت بیماری به مأموران خودشان را بگیرند."ایشان مردن افراد را در اثر کمبود امکانات بهداشتی و عدم درمان آن‌ها توسط نازی‌ها را چیزی طبیعی می‌داند. و گویا باید از نازی‌ها بابت ضد عفونی کردن زندانی‌هایی که در اثر تیفوس و کم‌غذایی تلف شده‌اند تشکر هم کرد.
"اتاق‌های گاز را در بعضی اردوگاه‌ها پیدا نكردند و برای حفاظت از حقایق تاریخی، آن‌ها را پس از تصرف اردوگاه‌ها ساختند." همانطور که در مطلبی که در مورد داخائو نوشته بودم اشاره کرده بودم که اتاق گاز داخائو اصلا به بهره برداری نرسید و نازی‌ها قبل از وادادن هر یک از اردوگاه‌ها به نیروهای متفقین بخش‌های زیادی از اردوگاه‌ها را منفجر کردند. بازسازی اردوگاه‌ها تنها به درخواست بازماندگان که سال‌ها بعد برای جشن آزاد سازی اردوگاه‌ها بازگشته بودند انجام شد.